Archive
આટલું તે વ્હાલ નહીં – સુરેશ દલાલ
આટલું તે વ્હાલ નહીં વેરીએ, ઓ રાધિકા,
શ્યામ ને તે આમ નહીં ઘેરીએ…
બંસીના સૂર જેમ વેરે છે શ્યામ એમ,
આઘે રહીને એને હેરીએ…
યમુનાના જળમાં ઝીણા ઝાંઝર સૂણીને ભલે,
મોરલીના સૂર મૂંગા થાય…
એને પણ સાન જરી આવે કે રાધાથી,
અળગા તે કેમ રહેવાય?
પાસે આવે તો જરા નાચાકોડી મુખ ક્યાંક,
સરી જવું સપનાની શેરીએ…
બંસીના સૂર જેમ વેરે છે શ્યામ એમ,
આઘે રહીને એને હેરીએ…
ભીતરથી હોય ભલે એનો રે જાપ તોયે,
કહેવું કે પીડ નથી કાંઈ…
વિરહની વેદના તે કહેવાની હોય? ભલે,
કાળજું આ જાય કંતાઈ…
આંસુથી આંક્યું હોય એનું તે નામ ભલે,
વ્હેતી હવાની સૂની લ્હેરીએ…
બંસીના સૂર જેમ વેરે છે શ્યામ એમ,
આઘે રહીને એને હેરીએ…
રાત દિવસનો રસ્તો – સુરેશ દલાલ
રાત દિવસનો રસ્તો વ્હાલમ, નહીંતો ખૂટે કેમ?
તમે પ્રેમની વાતો કરજો, અમે કરીશું પ્રેમ…
તમે રેતી કે હથેળી ઉપર લખો તમારું નામ,
અમે એટલાં ઘેલાં ઘાયલ નહીં નામ કે ઠામ…
તમને તો કોઈ કારણ અમને નહીં બ્હાના નહીં વ્હેમ,
અમે કરીશું પ્રેમ…
તમને વાદળ ધુમ્મસ વ્હાલાં, અમને ઉજળી રાત,
અમે તમારાં ચરણ ચૂમશું થઈને પારીજાત..
કહો આંખથી ગંગા જમના વહે એમ ને એમ,
અમે કરીશું પ્રેમ…
આપણે આપણી રીતે રહેવું – સુરેશ દલાલ
આપણે આપણી રીતે રહેવું,
ખડક થવું હોય તો ખડક, નહીં તો નદી જેમ નિરાંતે વહેવું…
ફૂલની જેમ ખૂલવું,
અને ડાળની ઉપર ઝૂલવું, ભમરાનું ગીત કાનમાં આંજી, કાંટાનું રૂપ ભૂલવું…
મૂંગા થઈને સહેવું અને,
કહેવું હોય તો પંખીની જેમ કહેવું, ખડક થવું હોય તો ખડક, નહીં તો નદી જેમ નિરાંતે વહેવું…
પગલાં ભૂંસી ચાલતા થવું,
પંથની ઉપર મ્હાલતા જવું, આનંદ આનંદ વેરતાં વેરતાં, આનંદને પંપાળતા જવું…
લેવું દેવું કાંઈ નહીં,
કેવળ હોવું એ જોતા રહેવું, ખડક થવું હોય તો ખડક, નહીં તો નદી જેમ નિરાંતે વહેવું…
– સુરેશ દલાલ
ડોસાએ ડોસીને જીદ કરી કહ્યું – સુરેશ દલાલ
ડોસાએ ડોસીને જીદ કરી કહ્યું,
હવે હાથમાં તું મેંદી મૂકાવ,
કો’કના લગનમાં જઈએ તો લાગે,
કે આપણો પણ કેવો લગાવ…
આપણને જોઈ પછી કોઈને પણ થાય,
કે પરણી જઈએ તો કેવું સારું,
મંગળફેરા ફરતા જીવોને લાગે કે,
જીવન હોય તો આવું સહિયારું…
ઘેરદાર ઘાઘરો ને ઘરચોળું પ્હેરીને,
ઠાઠ અને ઠસ્સો જમાવ,
તારી મેંદીમાં મારું ઉપસશે નામ,
અને નામમાં દેખાશે તારો ચહેરો,
હાથમાં હાથ હવે ઝાલીને મ્હાલીએ,
ને ફરી લઈએ જીવતરનો ફેરો,
સોનલ કમળ અને રૂપેરી ભમરો છે,
ને બિલોરી આપણું તળાવ…
– સુરેશ દલાલ
પંખીની ભાષા ફૂટી – સુરેશ દલાલ
એક ભૂરા આકાશની આશા ફૂટી,
મને ડાળખીને પંખીની ભાષા ફૂટી…
ચાંદનીના ખોળામાં સૂરજનો તડકો,
ને ફૂલની હથેળીમાં તારો,
સાગરના સ્કંધ ઉપર પારેવું થઈ,
ઘૂઘવે પવન વણજારો…
જાણે માછલીને જળની પિપાસા ફૂટી,
મને ડાળખીને પંખીની ભાષા ફૂટી…
ખીલતી આ કળીઓની કુંવારી કૂખમાં,
પોઢ્યાં પતંગિયાનાં ફૂલ,
આંખો જુએ તેને હૈયું ને હોઠ કહે,
અમને તો બધ્ધું કબૂલ…
મારી સઘળી દિશાને તલાશા ફૂટી,
મને ડાળખીને પંખીની ભાષા ફૂટી…
– સુરેશ દલાલ
મંદિર સાથે પરણી મીરાં – સુરેશ દલાલ
મંદિર સાથે પરણી મીરાં, રાજમહલથી છૂટી રે,
કૃષ્ણ નામની ચૂડી પહેરી, માધવની અંગૂઠી રે…
આધી રાતે દરશન માટે આંખ ઝરૂખે મૂકી રે,
મીરાં શબરી જનમજનમની, જનમજનમથી ભૂખી રે…
તુલસીની આ માળા પહેરી મીરાં સદાની સુખી રે,
શ્યામ શ્યામનો સૂરજ આભે, મીરાં સૂરજમુખી રે…
કાળી રાતનો કંબલ ઓઢી મીરાં જાગે સૂતી રે,
ઘાયલ કી ગત ઘાયલ જાણે, જગની માયા જૂઠી રે…
– સુરેશ દલાલ
હૈયાસરસો લાગે – સુરેશ દલાલ
ક્યારેક સારો લાગે ક્યારેક નરસો લાગે,
તોયે માણસ મને હૈયાસરસો લાગે…
દરિયો છે એટલે તો ભરતી ને ઓટ છે,
સારું ને બૂરું બોલે એવા બે હોઠ છે,
એને ઓળખતા વરસોનાં વરસો લાગે,
તોયે માણસ મને હૈયાસરસો લાગે…
ઘડીક સાચો લાગે ઘડીક બૂઠ્ઠો લાગે,
ઘડીક લાગણીભર્યો ઘડીક બુઠ્ઠો લાગે,
ક્યારેક રસ્તો લાગે ને ક્યારેક નકશો લાગે,
તોયે માણસ મને હૈયાસરસો લાગે…
ક્યારેક ભૂલો પડે ને ક્યારેક ભાંગી પડે,
ક્યારેક ચપટીક ધૂળની પણ આંધી ચડે,
ક્યારેક માણસભૂખ્યો લોહીતરસ્યો લાગે,
તોયે માણસ મને હૈયાસરસો લાગે…
– સુરેશ દલાલ
આટલું તે વ્હાલ – સુરેશ દલાલ
આટલું તે વ્હાલ નહીં વેરીએ ઓ રાધિકા, શ્યામ ને તે આમ નહીં ઘેરીએ,
બંસીના સૂર જેમ વેરે છે શ્યામ એમ, આઘે રહીને એને હેરીએ!
યમુનાના જળમાં ઝીણાં ઝાંઝર સૂણીને ભલે, મોરલીના સૂર મૂંગા થાય,
એને પણ સાન જરી આવે કે રાધાથી, અળગા તે કેમ રહેવાય?
પાસે આવે તો જરા નાચાકોડી મુખ ક્યાંક, સરી જવું સપનાની શેરીએ!
બંસીના સૂર જેમ વેરે છે શ્યામ એમ, આઘે રહીને એને હેરીએ!
ભીતરથી હોય ભલે એનો રે જાપ તોયે, કહેવું કે પીડ નથી કાંઈ,
વિરહની વેદના તે કહેવાની હોય? ભલે, કાળજું આ જાય કંતાઈ!
આંસુથી આંક્યું હોય એનું તે નામ ભલે, વ્હેતી હવાની સૂની લ્હેરીએ!
બંસીના સૂર જેમ વેરે છે શ્યામ એમ, આઘે રહીને એને હેરીએ!
– સુરેશ દલાલ
થોભવાનો થાક – સુરેશ દલાલ
ભટકી ભટકીને મારા થાક્યા છે પાય,
હવે પંથ મારો ચાલે તો ચાલુ…
પોપચાં બિડાય ત્યારે ખૂંચે અંધાર,
અને ઊઘડે ત્યાં સળગે અજવાળું…
વેદનાનું નામ ક્યાંય હોય નહિં એમ જાણે
વેરી દઉં હોશભેર વાત…
જંપ નહિં જીવનએ આ એનો અજંપો,
ને ચેનથી બેચેન થાય રાત…
અટકે જો આંસુ તો ખટકે; ને લ્હાય મને,
થીજેલાં બિંદુઓ જો ખાળું!
સોસવાતો જાઉં છું સંગના વેરાનમાં
ને મારે એકાન્ત હું અવાક…
આઘે જવાના કોઇ ઓરતા નહિં ને અહીં
થોભ્યાનો લાગે છે થાક…
આંખડીના પાણીને રોકી રોકીને, કહો-
કેમ કરી સ્મિતને સંભાળું?
– સુરેશ દલાલ
તમે વાતો કરો તો થોડું સારું લાગે – સુરેશ દલાલ
તમે વાતો કરો તો થોડું સારું લાગે,
આ દૂરનું આકાશ મને મારું લાગે…
વૃક્ષો ને પંખી બે વાતો કરે છે,
ત્યારે ખીલે છે લીલેરો રંગ…
ભમરાના ગુંજનથી જાગી ઊઠે છે,
ફૂલોની સૂતી સુગંધ…
તમે મૂંગા તો ઝરણું પણ ખારું લાગે,
રોમાંચે રોમાંચે દીવા બળે,
અને આયુખું તો તુલસીનો ક્યારો…
તારી તે વાણીમાં વ્હેતી મુકું છું હું,
કાંઠે બાંધેલો જનમારો,
એક અમથું આ ફૂલ પણ ન્યારું લાગે…
– સુરેશ દલાલ
મા ગુર્જરી 