Archive
થાકી જશો – ‘આદિલ’ મન્સૂરી
થાકી જશો શરીરની સાથે ફરી ફરી,
હોવાપણાનો ભાર નહીં જીરવી શકો…
મિત્રો ને શત્રુઓથી બચી નીકળો પછી,
પડછાયાનો પ્રહાર નહીં જીરવી શકો…
મૃત્યુનો ઘા કદાચ તમે જાવ જીરવી,
જીવનનો બેઠ્ઠો માર નહીં જીરવી શકો…
મૂકીએ ગઝલના ચોકે બનાવીને બાવલું,
માથે સતત હગાર નહીં જીરવી શકો…
– ‘આદિલ’ મન્સૂરી
અમે ન્યાલ થઈ ગયા – ‘અદમ’ ટંકારવી
લઈને તમારું નામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા,
દ્વિધા મટી તમામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા…
શોધીને એક મુકામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા,
છોડીને દોડધામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા…
ડહાપણને રામ રામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા,
દીવાનગી સલામ! અમે ન્યાલ થઈ ગયા…
યુગયુગની તરસનો હવે અંત આવશે,
તેઓ ધરે છે જામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા…
છેવટનાં બંધનોથીયે મુક્તિ મળી ગઈ,
ના કોઈ નામઠામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા…
છે ઓર સાદગીમાં હવે ઠાઠ આપણો,
ત્યાગીને સૌ દમામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા…
સોંપી હવે તો દિલની મતા એમને અદમ,
માંગી લીધો વિરામ, અમે ન્યાલ થઈ ગયા…
– ‘અદમ’ ટંકારવી
હે કૃષ્ણ – અજ્ઞાત
હે કૃષ્ણ, હવે દુનિયામાં એક વાર આવી તો જો…
ગોકુળમાં ગાયો તેં ખુબ ચરાવી,
આ રસ્તાની ગાયો હઠાવી તો જો…
ચૌદમે વર્ષે તે મામા કંસને માર્યો,
બિન લાદેનને આંગળી અડાડી તો જો…
ચીર પુરયા તે દ્રૌપદીનાં,
મલ્લિકાને દુપટ્ટો પહેરાવી તો જો…
ગોકુળમાં સોળસો ગોપી તેં રાખી,
કોલેજની એક છોકરી પટાવી તો જો…
સારથી બન્યો તું કુરુક્ષેત્રે અર્જુનનો,
અહીંના રસ્તા પર ગાડી ચલાવી તો જો…
હે કૃષ્ણ, હવે દુનિયામાં એક વાર આવી તો જો…
– હું નથી જાણતો
ચાલ્યાં કરે – સલીમ શેખ ‘સાલસ’
ધૂપ છે, છાંવ છે ચાલ્યા કરે,
ઝાંઝવાં છે, નાવ છે ચાલ્યા કરે…
આંખ ભીની થાય શું કારણ વગર?
બસ જરા લગાવ છે, ચાલ્યા કરે…
ગત સમયના ધૂંધળા નકશા ઉપર,
સાવ લીલા ઘાવ છે, ચાલ્યા કરે…
આ ક્ષણોનો કાફલો ચાલ્યો હવે,
આ કશીયે રાવ છે, ચાલ્યા કરે…
ને સમય થંભી ગયો એવું કહી,
આજ મારો દાવ છે, ચાલ્યા કરે…
– સલીમ શેખ ‘સાલસ’
તમે જો નીકળો રણથી – ‘આદિલ’ મન્સૂરી
તમે જો નીકળો રણથી, તો ઝાકળની નદી મળશે,
બધી સદીઓ ઉલેચાશે પછી, પળની નદી મળશે…
તિમિરની ભેખડો ચારે તરફથી જ્યાં ધસી આવે,
તમે જો હાથ લંબાવો તો, ઝળહળની નદી મળશે…
સતત તરસે સૂકાઈને બધું નિષ્પ્રાણ થઈ જશે,
નિરાશાના અતલ ઊંડાણે, વાદળની નદી મળશે…
પ્રપંચોના બધા શઢ ને હલેસાં કામ નહીં આવે,
મરણના રૂપમાં જ્યારે, મહાછળની નદી મળશે…
તમે મુક્તિનો જેને ધોધ સમજી ઝંપલાવો છો,
સપાટી નીચે તમને ત્યાં જ, સાંકળની નદી મળશે…
તમારા લોહીની શાહી જ સૂકાઈ જશે ‘આદિલ’,
પછી તો ઘેર બેઠા તમને, કાગળની નદી મળશે…
– ‘આદિલ’ મન્સૂરી
સીધો પરિચય છે – ‘સૈફ’ પાલનપુરી
અમારી જીંદગીનો આ સરળ સીધો પરિચય છે,
રુદનમાં વાસ્તવિકતા છે, ને હસવામાં અભિનય છે…
તમે આવો તો એને પણ જરા ઠપકા સમું લાગે,
આ મારું મન, ઘણાં વર્ષોથી મારામાંજ તન્મય છે…
તને મળવાનો છું હું એટલે હમણાં તો ચુપ છું પણ,
ખુદા તારા વિશે મારાય મનમાં સ્હેજ સંશય છે…
મને જોઈ નજરને શું સિફતથી ફેરવી લ્યો છો!
તમારી તો ઉપેક્ષા પણ ખરેખર બહુ કળામય છે…
હવે ક્યાં આગ્રહ છે કે ‘સૈફ’ સાકી હો મદિરા હો,
હવે તો શાંત ખૂણો પણ મળે તો એ સુરાલય છે…
– ‘સૈફ’ પાલનપુરી
મહોબ્બતમાં હવે – બરકત વિરાણી ‘બેફામ’
મહોબ્બતમાં હવે મારો પરિચય આ પ્રમાણે છે,
અજાણ્યાં થઈ ગયાં છે એ મને જે ખાસ જાણે છે…
દીધો’તો સાથ જેણે, એ જ ખુદ લૂંટી ગયા અમને,
જરા સાવધ, વધુ જોખમ અહીં તો ઓળખાણે છે…
મળ્યો છે નાબુદા એના પછી થઈ છે દશા આવી,
હતાં તોફાન જે દરિયે, હવે મારાં વહાણે છે…
સુણું છું મારી વાતો તો મને એ થાય છે અચરજ,
કે મારાથી વધારે શું મને લોકો પિછાણે છે?…
કરી દે તીક્ષ્ણ એવી, મોતનું પણ માથું કાપી લે,
હવે આ જિંદગી મારી સમય! તારી શરાણે છે…
જીવનના ભેદભાવો છે, મરણની બાદ પણ બાકી,
કોઈ માનવ મઝારે છે, કોઈ માનવ મસાણે છે…
હતા જે દેહ એ તો થઈ ગયા માટી મહીં માટી,
હતાં જે દિલ, હજી પણ તાજના આરસ પહાણે છે…
જગત ખેંચી રહ્યું છે એક તરફ, બીજી તરફ જન્નત,
ફસ્યો છે જીવ કે એને અહીં, તો બેય તાણે છે…
કદર બેફામ શું માંગુ જીવનની એ જગત પાસે,
કે જ્યાંનાં લોકો સૌ કેવળ મરેલાને વખાણે છે…
– બરકત વિરાણી ‘બેફામ’
પ્રારબ્ધને અહીંયા ગાંઠે કોણ – નરેન્દ્ર મોદી
પ્રારબ્ધને અહીંયાં ગાંઠે કોણ?
હું પડકાર ઝીલનારો માણસ છું…
હું તેજ ઉછીનું લઉં નહીં,
હું જાતે બળતું ફાનસ છું…
ઝળા હળાનો મોહતાજ નથી,
મને મારું અજવાળું પુરતું છે…
અંધારાના વમળને કાપે,
કમળ તેજ તો સ્ફુરતું છે…
ધુમ્મસમાં મને રસ નથી,
હું ખુલ્લો અને નિખાલસ છું…
પ્રારબ્ધને અહીંયાં ગાઠે કોણ?
હું પડકાર ઝીલનારો માણસ છું…
કુંડળીને વળગવું ગમે નહીં,
ને ગ્રહો કને શિર નમે નહીં…
કાયરોની શતરંજ પર જીવ,
સોગઠાબાજી રમે નહીં…
હું પોતે જ મારો વંશજ છું,
હું પોતે મારો વારસ છું…
પ્રારબ્ધને અહીંયાં ગાંઠે કોણ?
હું પડકાર ઝીલનારો માણસ છું…
– નરેન્દ્ર મોદી
દરિયા સાથે દોસ્તી – સુરેશ દલાલ
દરિયા સાથે દોસ્તી મારી, નદીઓ સાથે નાતો,
છલાંગ મારતાં ઝરણાં સાથે, હું તો ગીતો ગાતો…
લીલાંછમ આ વૃક્ષો વ્હાલાં,
પ્હાડો મારા ભેરું,
વ્હાલું મને લાગે કેવું,
નાનું અમથું દેરું…
આંસુઓની પાછળ જઈને, કયારેક હું છુપાતો,
દરિયા સાથે દોસ્તી મારી, નદીઓ સાથે નાતો…
ફૂલ ને ઝાકળ, દળ વાદળ,
ને હર્યુંભર્યું આ ઘાસ,
મારો સૌની સાથે કેવો,
સહજ મળે છે પ્રાસ…
સરોવરના આ હંસ કમળની સાથે કરતો વાતો,
દરિયા સાથે દોસ્તી મારી, નદીઓ સાથે નાતો…
– સુરેશ દલાલ
સરવૈયાની ઐસીતૈસી – અશરફ ડબાવાલા
સરવૈયાની ઐસી-તૈસી, સરવાળાની ઐસી-તૈસી,
જીવની સાથે જીવી લીધું, ધબકારાની ઐસી-તૈસી…
જીવનના અંતે ઈશ્વર કે જન્નત જેવું હો કે ના હો,
બસ સ્વયંવર જીતી લીધો, વરમાળાની ઐસી-તૈસી…
શ્વાસોથી ભીંજાઈ ચાલો ડૂબીએ ભીના સપનામાં,
હોડી લઈને ભવસાગરમાં, તરનારાની ઐસી-તૈસી…
ઊંડે મનમાં ઉતરી તારું રૂપ નિરખશું બંધ આંખોથી,
પગદંડીઓ, રસ્તાઓ ને અજવાળાની ઐસી-તૈસી…
– અશરફ ડબાવાલા
મા ગુર્જરી 